DURF! Leerlab@work: een bijzondere dag


Het Leerlab van Leerling2020, een project waar ik al ruim een jaar heel veel energie van krijg. Met onze pilot zitten we in het Leerlab Digitale Didactiek en vanuit dat Leerlab krijgen wij als school ondersteuning bij de innovatie, vanuit Schoolinfo, maar ook (of juist) door de samenwerking met andere scholen.

Een tijdje geleden ontstond het idee om een dag te organiseren voor alle mensen die betrokken zijn bij de projecten op de verschillende scholen. Afgelopen donderdag was het dan zo ver: Leerlab@work in Utrecht.

Het idee? Schoolleiders, docenten maar ook leerlingen gaan onderzoeken wat onderzoek van de toekomst zou moeten brengen. Daarvoor bezochten zij in de ochtend verschillende bedrijven, lunchten ze met ondernemers, maakten de leerlingen een stop motion filmpje en gingen de docenten en schoolleiders met elkaar in gesprek in het edu-café onder leiding van Michel van Ast.

Na de centrale kick-off in VechtclubXL, gingen we in vier groepen op pad naar de bedrijven (nou ja, drie bedrijven en een school). Ik ging op bezoek bij Dutch Game Garden, waar Menno Deen ons ontving. Waar ik dacht een heel ingewikkeld verhaal over technologie te gaan horen, bleek het over heel andere zaken te gaan. Wat ik ervan mee nam voor mijn eigen praktijk:
  1. Een gemiddeld game-bedrijf bestaat uit vier afdelingen: tech, art, game design en de business component. Wanneer wordt zo’n bedrijfje succesvol? Als je een goed uitgebalanceerd team hebt, elk onderdeel is een onmisbare schakel in het geheel. 
  2. Bij het starten van een onderneming is het belangrijk te weten waar je geld kunt vinden en een goed netwerk helpt daarbij enorm. Social Media zorgen ervoor dat je dat netwerk creëert en onderhoudt. Zorg er dus voor dat je zichtbaar bent!
  3. Hoe zag Menno de rol van onderwijs? Mooie quote: “Onderwijs is wat je er zelf van maakt”. Een diploma an zich is niet zo belangrijk, veel belangrijker zijn motivatie en ervaring. Het belang van school is dat het de start van je netwerk vormt.
  4. De basis van het ontwerpen van een game is dat het start met een probleem. Maar de game kan pas echt ontworpen worden als je het probleem heel erg helder hebt. Wat is de kern van het probleem? Vervolgens simuleer je een context en zoek je wat je daarin kunt aanpassen. Dat kan binnen het onderwijs natuurlijk ook prima: ontwerp met leerlingen ook eens een prototype.

Vervolgens gingen we terug naar VechtclubXL waar de lunch al klaar stond en we aan konden schuiven bij Marieke van Young Ambition. Dat bleek een klein bedrijfje dat werkt voor leerlingen/studenten die (mogelijk) voortijdig schoolverlater worden. Doelgroep: vmbo en mbo. Dit onderwerp lag natuurlijk lekker dicht bij ons eigen verhaal. ROC West-Brabant heeft loopbaanleren als speerpunt en de taken die Young Ambition in Utrecht op heeft gepikt, worden bij ons in de regio veel door de scholen zelf gedaan: een speeddate event waar professionals en leerlingen elkaar ontmoeten bij voorbeeld. En de transfercoaches kunnen ervoor zorgen dat minder kinderen in een door leerplicht opgelegd traject bij een bedrijf als Young Ambition terecht komen. Het leverde een boeiend gesprek op over de oorzaken van voortijdig schoolverlaten maar ook over ondernemen en waarom je daarvoor zou kiezen. Grappig vond ik dat de enorme beer die op mijn weg zou staan (administratie en financiën) voor Marieke helemaal geen probleem bleek.

Na de lunch verplaatste het gezelschap zich naar de Alchemist, waar Michel van Ast in een Heinekenschort (waarvoor hij zich verontschuldigde) klaar stond voor het edu-café. In 5 rondes spraken we over wat de ervaringen van de dag ons hebben opgeleverd. Wat gaan we morgen juist wel of juist niet meer doen? Ondertussen maakten de leerlingen de stop motion-filmpjes.
De rode draad in de gesprekken was naar mijn idee autonomie en eigenaarschap. Wat mij wel de vraag opleverde: als we dat nu allemaal zo belangrijk vinden, waarom lukt het dan maar niet dat echt te regelen. 

Zowel bij DGG als bij Unic waren ervaringen opgedaan met scrum: op Unic aan de hand van de verbeterborden van Stichting LeerKRACHT en bij DGG het dynamische planbord et daarop de gezamenlijke to-do-lijst. Deze manier van werken sprak veel mensen aan, ook enkele van mijn collega’s. Dat is mooi want dat geeft ruimte om op die manier ook op school aan de slag te gaan. 
Bij AxionContinu was de hele organisatie en de inrichting van het gebouw aangepast aan de klant (revalidant), is dat iets waar wij in onze organisaties ook meer aandacht voor moeten hebben? De sollicitatieprocedure bij PicNic bleek bijzonder: geen gesprek aan een tafel, maar meteen met opdrachten aan de slag. Kom je te laat? Sta je tijdens een opdracht op je telefoon te kijken? Dan is dit niet de juiste plaats voor jou. Wat wil dat zeggen voor de manier waarop wij leerlingen voorbereiden op de arbeidsmarkt?

Aan de hand van de reacties van mijn collega’s bleek dat, hoewel de bedrijven voor inspiratie zorgden, de gesprekken met de collega’s van de andere scholen het verschil maakten. Leren van elkaar, ideeën en materialen uitwisselen, maar er ook achter komen dat we vierkant achter de keuzes, die wij op Effent gemaakt hebben, staan en dat we trots mogen zijn op de stappen die we samen al gezet hebben. 


Ik had zelf de dag mogen starten en dat deed ik met een verhaaltje over durven: bij een nieuw idee moet je durven de beren op de weg te omzeilen of er het gevecht mee aan te gaan. De zes scholen van ons Leerlab hebben lef, want ze durven te vernieuwen. Tijdens deze dag kwam ook dat echt wel weer naar voren: Durf! Durf te proberen, durf fouten te maken, durf uit je comfort-zone te stappen. 


Kortom: DURF!

Reacties