Het afgelopen schooljaar was een zwaar jaar voor me. Het eerste
volledige schooljaar in mijn “nieuwe” baan als schoolleider, het tweede jaar
van mijn Masterstudie Onderwijskunde, de extra Masterclass (veranderkunde), die
jaarlijks door mijn werkgever wordt aangeboden, de beslissing en daarmee ook
meteen de start van “onze pilotklas”, maar ook een zieke schoonmoeder en mijn
eigen moeder die haar heup brak. En niet te vergeten: het eerste volledige schooljaar
zonder les te geven. Ergens (ik meen in maart) lag zelfs een burn-out op de
loer, dat was iets wat ik nooit had gedacht.
En dus zeiden velen bij aanvang van de vakantie: “ga jij nou
maar lekker genieten, dat heb je verdiend.” Ik lachte er wat om, want aan het
begin van de vakantie moest er nog zo veel. Ik nam een zware tas, de laptop van
school en de Macbook van school mee naar huis. De deadline voor twee opdrachten
van de twee studies (één voor Onderwijskunde en één voor die Masterclass
Veranderkunde) lag ergens aan het begin van de vakantie, dus daar moest ik nog
hard voor aan de slag. Voor de pilotklas moest wat lesmateriaal ontwikkeld
worden: een iBook en een iTunesU-cursus, dat had ik nog nooit gedaan. Daarnaast
lagen er nog wat stukken voor het nieuwe schooljaar: het herschrijven van een
aantal afspraken, procedures en draaiboeken. Een flinke to-do list dus.
Daarnaast geef ik mezelf sinds een aantal jaren ook een
andere opdracht; zeker nu ik geen les meer geef, vind ik het belangrijk die
opdracht aan mezelf te blijven geven. Ik wil per vakantieweek (met aftrek van
eerste en de laatste dagen van de schoolvakantie zijn dat er 5) ook een
Engelstalig boek lezen. Heerlijk mezelf verliezen in een mooie roman.
Overmorgen begin ik weer met werken, de vijf weken zitten
erop. En hoe staat het met die to-do list? De opdrachten zijn beide ingeleverd,
van veranderkunde heb ik zelfs het cijfer al (7,5 blij mee). Het iBook staat in
de steigers, maar is nog niet af. De iTunesU cursus heeft een heel klein
fundament, maar meer ook niet. De procedures, afspraken en draaiboeken zijn nog
precies zoals ze 5 weken geleden waren. Voor mijn studie moet ik contact
opnemen met de begeleidster van mijn scriptie, maar ook dat heb ik nog niet
gedaan. De 5 romans? Ik ben begonnen in nummer 5, maar ga het niet halen om die
voor woensdag uit te hebben.
Als je me kent, zal het je verbazen: ik heb mijn lijstje
niet af. Als je me een half jaar geleden gezegd had: “je haalt je “vakantiedoelen” dit jaar niet”, dan had ik je voor gek
verklaard. En toch…er knaagt niet echt iets. Hoe dat komt? Ik heb mezelf (na de
eerste twee weken, dat wel) echt over kunnen geven aan de vakantie. Onze twee
weken in Italië waren heerlijk en toen we daar weggingen bleef het gevoel van
alles te “moeten” weg. Ik zei ook tegen iemand: “ik ben eigenlijk nog niet
klaar met de vakantie” en dat is een heerlijk gevoel.
Morgen laat ik de boel ook nog een beetje de boel. Woensdag
ga ik weer naar school, ik pak de zware tas weer op van de plaats waar ik hem 5
weken geleden heb neergezet, neem de laptop mee naar school en ga daar een
nieuw prioriteitenlijstje maken. Misschien slaat dan de stress toe en zit ik
alsnog het hele weekend achter een beeldscherm, maar ik hoop dat dit gevoel nog
even aanhoudt…
Voor wie het leuk vindt:
The Brontë Plot (Katherine Ray): lekkere chicklit, voor
liefhebbers van Brontë’s, Jane Austen etc.
The Grapes of Wrath (John Steinbeck): stond al lang op mijn
lijstje om ooit nog te lezen. Mooi, maar heftig boek, misschien minder geschikt
voor de zomervakantie.
All the Light we Cannot See (Anthony Doerr): ik had er veel
van verwacht, maar het was niet het boek waarin ik me helemaal kon storten.
Looking for Alaska (John Green): nooit eerder las ik iets
van hem. Ik had geen hoge verwachtingen, maar het greep me meer aan dan ik had
verwacht
Belgravia (Julian Fellowes): nog in bezig, maar het leest
lekker, dus in tegenstelling tot andere jaren, verwacht ik dat ik het “laatste-boek-waaraan-ik-in-de-vakantie-begon”
dit jaar wel ga uitlezen, al duurt het dan wat langer dan die 5 weken.
Reacties
Een reactie posten