Gisteren, het was Valentijnsdag, bezocht ik, met de collega’s van de Curio leerlabs, De Essentie van Cultuur. Een hele dag over cultuur en veranderen: 5 sprekers met elk een eigen kijk hierop.
Voor mij heel erg interessant want ik ben actief betrokken bij 3 heel verschillende verandertrajecten binnen Curio:
· Leerlab: hierin vooral intrinsiek gemotiveerde verschilmakers, allemaal vrijwillig betrokken.
· De vernieuwing bovenbouw op mijn eigen school: nut en noodzaak zijn duidelijk en een mooi gemotiveerd team is bezig hieraan vorm te geven. Maar ook zorgen bij sommige collega’s: gaat het lukken? Is het de juiste weg?
· De nieuwe organisatiestructuur van Curio. Welke rol heb ik hier?
Ik merkte gedurende de dag dat ik de laatste het moeilijkst vind, want bij bijna elk verhaal spiegelde ik de inzichten aan dat traject.
"Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn. En om die te kunnen plukken, moet je durven bang te zijn" (Veldhuis & Kemper)
Wat heb ik van de dag meegenomen? Veel meer dan ik hier kan opnoemen, natuurlijk.
Karen Reichert was de eerste spreekster. “Waarderen wat er is, ontdekken wat er kan”, was haar motto. Als je je organisatie wilt veranderen, verander dan de gesprekken. Mooi vond ik “de olifant als leider” en de rol van feedback en reflectie. Waardeer wat gewoon is, geef een compliment als iets bijzonder is en biedt hulp als iets beter kan. En: daar waar iets makkelijker kan, is de oplossing vaak al gevonden:de olifantenpaadjes. Zij zijn de leidraad van je verandering.
Na Karen kwam Pieter van der Haak over eigenaarschap. Mooi vond ik “Wil jij zorgen voor…” in plaats van “Wil jij dit doen…”. Eigenaarschap gaat over jezelf ergens over ontfermen en daar voor de volle 100% voor gaan. Zoek naar de verschilmakers in je team, want die beginnen gewoon, creëren vertrouwen en blijven niet hangen in randverschijnselen…
Na de heerlijke lunch en een leuk gesprek met een andere congresbezoeker, gingen we verder met Hans van der Loo, die ons meenam in de 4 energiezones: zinzone, comfortzone, zombiezone en hyperzone. Ik schrok dat in Nederland zo’n 40 procent zichzelf in de hyperzone zet en maar voor 17 % in de zinzone. Vooraf had ik dat niet gedacht, maar nu ik er meer over nadenk is het eigenlijk heel herkenbaar. Hans legde verder de Self Determination Theory van Deci en Ryan nog eens uit. Ik wist niet dat er inmiddels voorzichtig een vierde factor aan die theorie is toegevoegd: discovery.
Simon van der Veer begon met een korte cursus sneltekenen. Met veel humor bracht hij de boodschap over zelfsturende teams: die zijn er overal al en hoef je dus niet meer te implementeren. Organisaties ontstaan van onderaf, dus kijk eens andersom. En soms zijn we vooral bezig de band op te pompen zonder het lek te vinden.
De dag sloot af met Jitske Kramer, die vanuit een antropologische blik naar cultuur en verandering kijkt. “Woest aantrekkelijk en verrukkelijk eenvoudig”; hoe zorg je ervoor dat iedereen samen mens mag zijn? Naast een goed verhaal over een koning, die alleen nog aardappels wilde, vertelde ze over het verschil tussen bullet point meetings en kampvuurgesprekken. Ben je meer van POWER of meer van LOVE? Elk team heeft beide nodig. Power is de fakkel, love is het kampvuur.
Op de terugweg was in het busje het kampvuur lekker aan het branden. Ik kijk terug op een mooie dag en hoop dat het me gaat helpen bij de verschillende veranderklussen waar ik mee bezig ben: ik ga de olifantenpaadjes omarmen, op zoek naar de verschilmakers, wat vaker rond het kampvuur zitten en natuurlijk de "creatieve aardappel" in mezelf, ondanks of dankzij de wil van de koning, aan de gang houden.
Reacties
Een reactie posten